Gebed om volharding.
Nu wolken samenklont’ren
in het geestelijk klimaat,
ervaar ik, Abba, Pappa,
dat de duisternis toeslaat….> Ons volk heeft U verlaten
als Schepper, en als Heer.
Bij belangrijke besluiten
is dat te merken, keer op keer. “Wie is dan onze Schepper,
de Spil van het heelal?
Het leven is gewoon ontstaan
als gevolg van de grote knal!”
Dat zeggen heel veel mensen nu,
die het zo hebben geleerd.
Het Godsbeséf ontbreekt bij ons,
dát is wat ons mankeert.
De gevolgen zijn voor ons bekend:
Uw Woord wordt weggevaagd,
naar Uw geboden en leringen
wordt alláng niet meer gevraagd.
De mens wil onafhank’lijk zijn,
zijn eigen wegen gaan.
Wie straks de Bijbel opendoet
heeft geen recht meer van bestaan! De koning van de duisternis
heeft velen geïnjecteerd
met gif dat uit zijn koker komt,
waardoor zíjn wil regeert.
De mens heeft dan ook echt niet door
dat hij waarschuwingen negeert
van Christenen, die heel scherp zien,
dat hij Gods tegenstander eert.
’t Gebeurt nu, ver bij ons vandaan,
in landen zónder ’t Kruis,
waar Christenen worden afgetuigd
als in een slavenhuis.
Maar dichterbij, ook in óns land,
verandert nu de sfeer,
want de omhooggevallen, trotse mens,
bepaalt zijn eigen leer:
“Ik ben een god die zélf bepaalt
wat goed is voor een mens.
Ik zet de dingen naar míjn hand,
’t gebeurt zoals ík wens. ĺk wil het niet, haal het maar weg,
deze vrucht is toch niks waard.
’t Was voor ’t genot, niet te voorzien
dat jij nieuw leven baart.
En als dan straks het leven loopt
op een manier die ík niet wil,
dan bepaal ik zélf het einde wel,
want ik neem gewoon een pil”.
Al deze grootspraak in het land
werkt duidelijk in ons door,
want meningen – liefst tegen U –
krijgen meer en meer gehoor.
En als de mens dan – naar Uw Woord –
tóch andere regels leert,
dan komt hij straks nog voor ’t gerecht
daar hij discrimineert.
Ons land gaat hollend achteruit,
Uw kind’ren staan straks klem.
Nog even, en je kan geen kant meer op!
Wie trapt er op de rem?
Er is niemand die dít tegenhoudt
– Uw Woord heeft het voorzegd –
Ons volk houdt met U geen rekening meer,
wat recht is wordt ónrecht. Nog even, Vader, en het is gebeurd
met de vrijheid in dit land,
want de wetgeving wordt erop gericht
te sturen naar één kant,
want: “Wie zijn zij toch, die Christenen,
waar alles draait om God,
terwijl ze niet beseffen
dat ’t gaat om ’t volksgenot?
Zij zullen moeten buigen
voor onze eigen leer.
Wie zich hieraan niet conformeert
heeft ook geen toekomst meer!”
Wat nu gaat komen in ons land
geeft een and’re plaats aan ’t Kruis.
In plaats van in het openbaar
moet je het maar belijden…..thuis.
Wie echter evangeliseert,
de mensen schuld aanpraat,
krijgt wettelijke tegenstand,
want ’t mag niet van de Staat. De mens is vrij om te geloven
in alles wat hij hoort…..
behalve in Jezus Christus,
in Gods gehate Woord. Want de duivel gaat steeds verder
met zijn verwoestend werk.
Ook in óns land zien we voorlopers
van een vervolgde Kerk.
En daarom, Vader, bid ik U:
“maak toch Uw kind’ren sterk,
en open onze ogen – wagenwijd –
voor Satans desastreuze werk,
zodat we, lezend in Uw Woord,
en wandelend in de Geest,
alleen U zullen belijden,
Die er altijd bent geweest.
Als de wolken zich dan verdichten
tot de geestelijke nacht,
geef mij dan tóch vrijmoedigheid
om te getuigen wat Jezus bracht”.
Want U alleen bent waardig
om te ontvangen onze eer.
Ook in de diepste duisternis
blijft U onze God en Heer. Als ik dan in Uw Koninkrijk
van U ontvang de kroon,
dan leg ik die eerbiedig neer
aan Uw voeten, voor de Troon. Dit laatste zal gebeuren
in de hemelen, bij U thuis.
Uw kind, dat is Uw dienstknecht,
is dan in ’t Vaderhuis!
Halleluja! Amen!
Bas Bronkhorst.
18 – 24 augustus 2010.
