Een mens in nood,
met zorgen zó groot,
schreeuwt innerlijk om een wonder.
Als niemand helpt
gaat hij, overstelpt
van onmacht, wél ten onder !
Een kind in nood,
van klein tot groot,
zou op school veel kunnen leren.
Als daar geen geld voor is,
dan gaat het zeker mis
en blijft iedereen hem kleineren.
Tabitha, een discipelin,
voorbeeld voor ons vanaf het begin,
hielp weduwen aan kleren.
In ónze tijd,
tot hulp bereid,
kan je iemand adopteren.
Een granny in nood,
met zorgen zó groot,
kan dán weer leren leven !
Een kind in nood,
van klein tot groot,
kan je zó een toekomst geven.
Ben jij bereid,
om voor een tijd,
daaraan je geld te geven?
Breng hen dan ook steeds in gebed,
zodat ze, financieel gered,
met Jezus verder leven !
Over Tabitha of Dorcas wordt geschreven in Handelingen 9: 36 – 42.
Bas Bronkhorst.
© 1 – 4 juni 2011.
Dat een gedicht niet alleen bedoeld is voor andere mensen maar ook voor de dichter zelf, werd mij, tot mijn eigen schande, duidelijk toen ik, enkele weken nadat ik dit gedicht geschreven had, mij realiseerde dat de laatste 3 regels van het laatste couplet op mijzelf betrekking hadden. Ik had namelijk meestal verzuimd om in mijn ‘stille tijd’ voor mijn geadopteerden te bidden. Toen ik tot dat besef kwam ben ik direct begonnen om hen regelmatig voor Gods Troon te brengen.
