Het coronavirus – wereldwijd! –
verslindt het mensdom bij duizendtallen.
De angst slaat toe in de meeste gevallen.
Hierop was niemand voorbereid.
De ouderen en de zwakke mens
– opgesloten en geïsoleerd,
de rug door iedereen toegekeerd –
willen het leven als hun grote wens.
De 70-jarigen moeten langer leven
– mensen mogen elkaar niet raken
om de gezondheid van de ouderen te bewaken –
maar foetussen wordt dít níét gegeven.* *abortus tot 20 weken!
Boven de Noordpool ontstaat opeens een gat.
De Ozonlaag – onze bescherming zoals gezegd –
heeft ook dáár plotseling het loodje gelegd.
Straks krijgen we ook hierover een angstdebat.
En angst was er toch al in verband met de zee.
Het smeltende poolijs doet het waterpeil stijgen,
de leiders van de werelddelen zijn niet op één lijn te krijgen.
Aan de klimaatdoelstellingen doet niet iedereen mee.
Als we dit alles nu met Jezus' woorden*overzien: *Lucas 21: 25 – 28.
de redeloze angst die door velen wordt ervaren
en die echt op zich wel valt te verklaren.
Zijn we dan al verder in de (eind)tijd misschien?
Míjn houvast in deze onzekere tijden:
Gelóóf in wat de profeten schreven,* *Psalm 91.
door dit, zonder twijfel, als een kind te beleven.* *Mattheüs 18:3.
Dan zal God je uit deze angst bevrijden.
Bas Bronkhorst.
7 – 9 april 2020.
