De Reis.
(N.a.v. Psalm 119: 105 “Uw Woord is een lamp voor mijn voet
en een licht op mijn pad”. Zie ook Spreuken 6: 23).
Het pad loopt op,
de voeten zoeken
hun weg langs stenen,
kuil en tak.
Ik zoek de top,
wist niet bij ’t boeken
dat ‘k nu, van vermoeidheid,
bijna door m’n benen zak.
Dít is het pad
waarvan Jezus zei
dat ik mijn blik
dáárop moet richten.
xxx
Dán weet ‘k ook dat
– van zorgen vrij! –
Zijn Woord mij bij
zal lichten!
Dus ga ik door,
mijn ogen wijd geopend,
dwars door de nacht
– het duister om mij heen –
De lamp gaat voor,
met nieuwe krachten lopend,
vervolg ik de weg,
want ik ben niet meer alleen.
© 22 maart 2012.
Bas Bronkhorst.
Tijdens onze vakantie in Portugal beklommen wij het steile, rotsige, pad dat van het strand naar ons resort leidde. Af en toe stopten we om even bij te komen van de vermoeiende klim. Plotseling vergeleken mijn gedachten deze tocht met het geestelijk leven dat mensen soms leiden. Als je alles alleen, dus in eigen kracht, moet doen dan word je er doodmoe van, maar wanneer je je bewust bent van Wie er met je meegaat dan geeft dat steeds weer nieuwe energie. Vandaar de twee-deling in dit gedicht.
