Nederigheid bij het geven.
De Christenen van de eerste tijd
die zorgden voor elkaar.
Ze verkochten land, verdeelden ’t geld,
en niemand vond dat raar.
Want allen waren overtuigd
van gelijkheid voor wie gelooft.
De apostelen, die hadden geen geld,
toch stonden zíj aan ’t hoofd.
De Here God Die kijkt niet naar
je geld, je goed, je baan.
Hij kijkt naar ’t hart, of je met Hém
je levensweg wilt gaan.
Reik jij daarom – nu – dit pakket
maar aan je broeder/zuster aan.
’t Is crisistijd, dus niemand is
nog zeker van zijn baan.
Want volgend jaar, je weet maar nooit,
trekt “Bijstand” aan jouw bel.
Dan ben jíj blij met wat je krijgt
en zeg jíj: “dank U wel.”
17 – 18 november 2010.
Bas Bronkhorst.
Bij het uitdelen van de Kerstpakketten aan de minst-draagkrachtigen van de gemeente door de Oudsten en Kringleiders heb ik dit gedicht voor de ‘uitdelers’ geschreven om hen zich er bewust van te maken dat zijzelf zo gezegend zijn dat ze geen Kerstpakket nodig hadden.
