o God.

Door op 7 september 2014, Download gedicht als PDF

                          o God.

O God, de mens, zó kundig door U gemaakt,
met een relatie door U gegeven,
waardoor hij eeuwig met U mocht leven,

is de weg nu helemaal kwijtgeraakt.

          Hebt U gezien, o Here, mijn God,
          hoe de onverdraagzaamheid en haat
         de liefde verpulvert, met als resultaat,

         dat dát de volken uiteensplijt tot op het bot?

                    Hebt U gezien hoe, wereldwijd,
                    door de moordenaar vanaf het begin,
                   in zijn web verscholen als de gevaarlijke spin,

                   het ene volk tegen het andere strijdt?

          Wij hebben het gehoord en wij hadden geen woorden,
         dat mannen werden vermoord, de vrouwen verkracht,
         wie niet buigen wilde ter dood werd gebracht,

         toen satanische machten Uw kind’ren vermoordden.

De naties vergaderen en spreken met kracht
over de mensen die blijven, die worden gekooid,
de anderen, die vluchten, helemaal berooid….

Komt ’t puntje bij ’t paaltje, dan hebben ze geen macht.

          De mens laat zich leiden door andere goden
         die eisen dat mensen voor hen zullen strijden,
         hen van Joden en Christenen zullen bevrijden,

         en begrijpt daarom niets van al Uw geboden.

                    De mensen….ze strijden te vuur en te zwaard.
                    Gebedshuizen en kerken die worden verbrand,
                   maar ondanks dat alles blijft Uw Lichaam in stand.

                   Ook dát is in de Bijbel reeds lang geopenbaard.

Ik bid U daarom, Vader, dat een ieder die niet gelooft,
het Licht zal ontwaren in het dagelijks leven
van díe Christenen die in het land zijn gebleven,

zich tot U zal bekeren voordat het Licht wordt gedoofd.

 


                                                         Bas Bronkhorst.
                                                 ( 3 en 4 september 2014)