Vrede op aarde.
Vrede!!!…Vrede???…waar is de vrede
die eens door engelen werd gemeld,
en die wij, sindsdien, ontelbare keren
al liederenzingend hebben doorverteld?
Waar ís die vrede voor deze wereld
die door velen met spanning wordt verwacht,
maar die door onverdraagzaamheid en legers
telkens, telkens weer, om zeep wordt gebracht?
xxxxx
De vrede waarover de engelen zongen
in die donkere, doodstille nacht,
is de vrede die pas kon komen
nadat Gods plan met Zijn Zoon was volbacht.
Want de vrede-Vórst die werd geboren
in die duistere, stoffige stal,
werd de Redder van onze zielen,
waarin Híj die vrede ons geven zal.
Maar eerst zou Hij nog moeten lijden,
Zijn leven geven aan het kruis,
om voor mij míjn straf te dragen,
en mij te brengen in Zíjn Vaderhuis.
Het ‘vrede op aarde’ dat wij nog zingen,
klinkt nu meer als een vrome wens,
hoewel de helft nú al is gekomen
in het hárt van de opnieuw-geboren mens.
De andere helft die zál nog komen
aan het einde van de tijd,
wanneer de mensen op de nieuwe aarde
zullen leven in Zijn heerlijkheid,
want: Vrede!!!…Vrede!!!…dáár is de vrede
die eens door engelen werd gemeld,
en die wij, sindsdien, ontelbare keren
al liederenzingend hebben doorverteld.
Bas Bronkhorst.
© 21 – 23 november 2012.
